Πράτοντας τα δέοντα δε πήγαν όλοι μπροστά. Το να καταπολεμήσεις ένα απροσπέλαστο ως τώρα εμπόδιο ίσως απαιτούσε να ξεφύγεις από την πεπατημένη. Να αρνηθείς την ορθότητα των δεδομένων κανόνων της φύσης. Πώς θα αντιμετώπιζες ένα λυσσασμένο κτήνος ύψους 3 μέτρων, ή μία μαύρη υγρή μάζα με καυστικές ιδιότητες που σου επιτίθεται στο σκοτάδι?
Ίσως να μην ήσουν φτιαγμένος για κάτι τέτοιο. Δυστυχώς όμως για σένα , τις μεγαλύτερες προκλήσεις που θα ζήσουμε σε αυτή τη γή, δε τις επιλέγουμε μόνοι. Αυτές μας επιλέγουν...και σύμφωνα με το νόμο του Μέρφυ , θα μας βρούν κατά την πιό ανάρμοστη στιγμή της όλης διάρκειας.
Ελπίζω να σπάσαμε τον πάγο για την ώρα καθώς ακόμα...
...κανείς τους δεν είχε καταλάβει οτι ήταν ρομπότ...
και οι τρόποι διαφυγής από αυτό το γαμημένο υποβρύχειο απλά δεν ήταν τόσο εύκολο να βρεθούν. Ακόμα και 10 γραβατομμένα υπερ-στελέχη πολυεθνικής στο πιο καυτό brainstorming session της ζωής τους δε θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Οι μάρτυρες του βίαιου σκηνικού που προαναφέραμε δεν είχαν πολλά να πούν για αυτά που είδαν τα μάτια τους. Η αντίδρασή τους ήταν αρκετά προβλέψιμη. Το μολύβι έπεσε στο έδαφος σπαρταριστό και σε ποσότητες μυθικές. Δεν είδαν ακριβώς τι ήταν ο εχθρός αλλά κατάλαβαν που περίπου βρισκόταν, και προς τα κεί αμόλησαν μία επίθεση που κάθε παραγωγός του Hollywood θα ζήλευε. Πυροβολούσαν μέχρι που δεν υπήρχε άλλο πυρομαχικό εύκαιρο. Από τις φλόγες των όπλων φώτισε το χώλ αρκετά ωστέ να πάρουν μία κλεφτή ματιά του τί είχαν να αντιμετωπίσουν. Κάτι ψηλό αδύνατο τριχωτό βουτηγμένο σε παχύρευστο υγρό που γρύλιζε σα το πιο άγριο λιοντάρι που ποτέ δεν είδαμε. Το παράξενο... δεν μάτωνε...τουλάχιστον όχι εμφανώς...και δεν έκανε πίσω. Κάπου εδώ είναι η στιγμή που τα πυρομαχικά σου φτάνουν περίπου στη μέση και αναρωτιέσαι τι θα γίνει σε λίγο που θα έχουν τελειώσει και το μόνο που θα έχεις καταφέρει θα είναι να έχεις εξαγριώσει μία ύπαρξη που στην ήπια μορφή της κατασπάραξε εναν συνάδελφό σου.
Όλοι τους προσεύχονταν για την ύπαρξη ενός καλού, προβλέψιμου, ανθρωποκεντρικού, πολιτικά ορθού σεναριογράφου, που θα έβρισκε έναν ωραίο τρόπο να τους βγάλει απο αυτή τη δύσκολη στιγμή. Η ζωή όμως δεν έχει τη γεύση που της δίνεις. Δεν είναι διαφήμιση αναψυκτικού, δεν θέλει happy end, δε βγάζει πάντα νόημα...και σα μην έφτανε αυτό, κανείς τους δεν ήξερε οτι ήταν ρομπότ.
ίσως κάποια στιγμή καταλάβεις και εσύ τη σημασία μίας τέτοιας παρεξήγησης.
2 σχόλια:
Τα 10 γραβατομμένα υπερ-στελέχη πολυεθνικής στο πιο καυτό brainstorming session της ζωής τους, το πολύ πολύ να κατέληγαν στην απόφαση να απολύσουν προσωπικό ή να κάνουν περικοπές εξόδων στις μισθώσεις αυτοκινήτων για χαμηλόμισθους υπαλλήλους!
Τους έχεις ικανούς για κάτι περισσότερο;;;;
Και δεν είναι και ρομπότ!
αυτό ήταν το νόημα. Να φανούν σαν δεκα τύποι των οποίων η μόνη ελπίδα είναι 10 άλλοι τύποι που έχουν γαλουχηθεί να μη βοηθούν κανέναν. Το οτι δεν είναι ρομπότ δε, σφραγίζει το οτι και να θέλανε να βοηθήσουν, πάλι σκατά θα τα κάνανε.
Δημοσίευση σχολίου