Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

UFC 111: St Piere vs Hardy


"All the shit talking, noone is going to remember. All they are gonna remember is the fight" - Shane Carwin.

Ετσι είπε και όντως έδωσε μία μάχη που θα έχουμε να θυμόμαστε.

Ο heavyweight φαφλατάς Frank Mir, απέδειξε οτι απλά δε μπορεί να τα βάλει με δυνατούς wrestlers. Η συνταγή ήταν ήδη έτοιμη από τον αγώνα του με τον Lesnar. Κόλλησέ τον στο μάτ ή στο φράχτη και πάρε του όλο το χώρο για λαβές. Αχρήστευσέ του το jiu jitsu και το stand up game, και το μόνο που έμεινε είναι ένας γραμμωμένος ψηλός νεαρός με τατουάζ. Εντάξει, ίσως είμαι λίγο σκληρός μαζί του, αλλά του αξίζει γιατί μιλούσε πολύ. Όπου ακούς πολλές φράουλες πάρε και μικρό καλαθάκι όμως (ή κάπως έτσι τέλος πάντων). O Carwin δικαίωσε το knock out power που του καταλογίζουν. Στο 3ο λεπτό του 1ου γύρου πιέζοντας τον Mir στο κλουβί, ο Carwin έριξε 1 αριστερό hook και 5 συνεχόμενα αριστερά uppercut. Ο Mir έπεσε κάτω και μετά είχαμε περίπου μισό λεπτό ground and pound. O διαιτητής Miragliota έδειξε οτι πρέπει να είναι από τους χειρότερους στο άθλημα. Ο κανόνας λέει ξεκάθαρα οτι όταν ο αθλητής δεν μπορεί πλέον να αμυνθεί αποτελεσματικά σταματάς τον αγώνα. Ο Mir ήταν ημιαναίσθητος στο έδαφος και ο Miragliota τον ρωτούσε αν θέλει να παραδωθεί ενώ τα μπουκέτα έπεφταν βροχή!!! Επικίνδυνος τύπος. Κάπου εδώ φαίνεται να τελειώνουν τα όνειρα του MIr για rematch με Lesnar.

Εδώ να σημειωθεί οτι ενώ το UFC δείχνει τις κάρτες τον Carwin ως 5 πόντους πιο ψηλό από τον Mir (1.91 εκ vs 1.96 εκ), η πραγματικότητα είνaι ακριβώς το αντίθετο. O Mir ήταν περίπου 5 πόντους πιο ψηλός από τον Carwin. Ίσως πρέπει να το τσεκάρουν αυτό.

Τώρα μένει title fight με Carwin - Lesnar.

Στο main event o GSP απλά απέδειξε οτι δεν έχει ανταγωνισμό. Όπως ήταν αναμενόμενο η μάχη πήγε στο έδαφος, εκεί που ο πρωταθλητής είχε το πλεονέκτημα. Όχι οτι το stand up του είναι κακό, αλλά μιλάμε για έναν άνθρωπο με σχεδόν 100% επιτυχία στα takedown attempts. Δεν είναι τυχαίο οτι προπονείται με την Ολυμπιακή ομάδα πάλης του Καναδά. Ένα πράγμα πάντως που σίγουρα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Hardy είναι την αντοχή του στον πόνο. Έφαγε 1 armbar και 2 kimura πολύ δυνατά. To armbar και το 1 kimura ήταν που λές "πάει, του έσπασε το χέρι", και όμως ο άτιμος δε παραδόθηκε. Τα κόκκαλά του έμοιαζαν να λυγίζουν. Απόλυτη κυριαρχία του πρωταθλητή,του οποίου η ζωή για να αποκτήσει νόημα πλέον μάλλον θα πρέπει να πάει στα middleweight και να παλέψει με κανέναν Anderson Silva. Είδωμεν.

Στην υπόλοιπη κάρτα:
- Ο Miller κέρδισε τον Bocek σε 3 γύρους (decision).
- O Jon Fitch κέρδισε τον Ben Saunders με φανταχτερα χρώματα, ο οποίος αντικατέστησε τον Alvez, συνεχίζοντας την πολύ καλή του πορεία πρός άλλη μία ευκαιρία για τον welterweight τίτλο. Τα τελευταία νέα λένε οτι ο Alvez είναι καλά στην υγεία του.
- Ο Kurt Pelegrino κερδισε τον Fabricio Camoes στο 4ο λεπτό του 2ου γύρου με choke.
- Ο Palhares κέρδισε τον Drwal με leglock στο 1ο λεπτό του 1ου γύρου. O Palhares τιμωρήθηκε με 90 μέρες αποκλεισμό. O Drwal παραδόθηκε με tap και ο Βραζιλιάνος δεν άφησε το πόδι, χαρίζοντας μας ένα ιδιαίτερα αηδιαστικό στιγμιότυπο μίας επιγονατίδας που μετακινείται. Μετά ακούγαμε τις φωνές του πόνου από τον Πολωνό.

Όσο για το undecard, δεν έχω προλάβει να το δώ ακόμα!!

Πολύ καλή κάρτα πάντως!

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

«Astrophysical Journal Letters»: "Σκοτείνη Ροή" από τον Σάσα Κασλίνσκι.


«αυτό που πιστεύουμε ότι συμβαίνει, είναι ότι καταγράφουμε την επίδραση των τμημάτων του χωροχρόνου που βρίσκονταν εκεί, πριν τον πληθωρισμό του σύμπαντος»

Αυτή είναι μία πολύ λογική εξήγηση για τις τελευταίες ανακαλύψεις περί της "σκοτεινής ροής" του σύμπαντος. Ώς τώρα γνωρίζαμε για την σκοτεινή ύλη η οποία είναι υπεύθυνη για περιστροφή των γαλαξιών. Επίσης είχαμε την σκοτεινή ενέργεια χάρη στην οποία το σύμπαν επεκτείνεται διαρκώς. Από το 2008, γνωρίζουμε και για τη "σκοτεινή ροή". Η θεωρία έμοιαζε τόσο τρελή που για τα τελευταία 2 χρόνια οι επιστήμονες ξανατρέχουν τους υπολογισμούς για να βρούν το λάθος.

Τελικά λάθος δεν υπάρχει. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν οτι οι γαλαξίες δε κινούνται με έναν τρόπο ώς εαν να απλώνονται ακολουθώντας την τάση διαστολής του ορατού σύμπαντος. Αντιθέτως με ότι πιστεύαμε ως τώρα, κάποιοιοι γαλαξίες κινούνται όλοι μαζί στοιχισμένοι σε ένα κονβοι προς ένα συγκεκριμένο σημείο έξω από το άκρο του σύμπαντος.

Το ζήτημα είναι οτι για να μπορεί να έλξει κάποιος τόσους γαλαξίες σε πλήρη συστοιχεία προς τα πάνω του, πρέπει να ασκεί την ανάλογη βαρυτική έλξη. Το μήκος του κονβοι είναι 800 μεγα πάρσεκ (800 εκατομύρια x 3.262.000 έτη φωτός).

Σύμφωνα με τη "θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού" το πολύ πρώιμο σύμπαν (απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία του) ήταν σαν αφρός με «μπουρμπουλήθρες» και μια από αυτές «φούσκωσε» απότομα για να γίνει το σημερινό σύμπαν. Οι γειτονικές αρχέγονες «φυσαλίδες» μπορεί να ευθύνονται για την μυστηριώδη έλξη που ασκούν στους γαλαξίες σήμερα.

Πηγή: Aθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

Προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε τη ροή αυτή, θα ήθελα να πούμε κάποια πράγματα. Ίσως τελικά η εν λόγω ροή να μήν είναι σκοτεινή. Ίσως, στη ρίζα της να είναι μία "ροζ" ροή. Κατα την αρχαία ελληνική ρήση "Το μουνί σέρνει καράβι". Ίσως πρόκειται περί θυληκού γαλαξία παρκαρισμένου στα έγκατα του σύμπαντος, ο οποίος παίζει προκλητικά το μουνί του (...ναι, έχουν και οι γαλαξίες μουνί...κατά το "και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή") και η οσμή από το αιδοίο έφτασε ώς εδώ. Ίσως αυτό που αντιμετωπίζουμε εδώ είναι ένα μάτσο γαλαξίες/αλάνια που βαρέθηκαν να αιωρούνται άσκοπα και είπαν να γαμήσουνε επιτέλους γιατί μετά τη ταινία "2012" με τον John Cusack πείστηκαν οτι το τέλος έρχεται και σου λέει "γαμήστε γιατί χανόμαστε". Δε ξέρω τι λέτε εσείς, και αν έχετε μία καλύτερη θεωρία? Αλλά τί στο πούτσο κάνουν 10 γαλαξίες στη σειρά και φεύγουν απο τη πορεία τους προς μία κατεύθυνση. Ίσως, πρέπει να πεταχτεί κάπου εδώ ένας γαλαξίας/μπάτσος και να τους πεί "Hey you! You are under arrest. Put your hands where I can see them!". Και στο καπάκι "anything you say can and will be used against you in the court o law!". Μονο και μόνο για να γυρίσει ο τελευταίος μικρόσωμος γαλαξίας και να του πεί "No man, I didn't do it man!!" με φωνή Chris Rock.

Δε ξέρω τι να πώ πια. Ίσως, ζούμε σε καιρούς που πρέπει εμείς οι ίδιοι να ερμηνεύσουμε το σύμπαν και τα κοσμικά φαινόμενα. Δε ξέρω αν μπορώ να έχω πίστη στην επιστήμη πια. Απλά , δεν ξέρω godamn it!!!

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Mary Waters: ναι


Η Mary γεννήθηκε το 1953 και μεγάλωσε στο Seatle κοντά σε μία στρατιωτική βάση. Ήταν ανήσυχο παιδί από μικρή και παράτησε το σχολείο στα 17. Μετά από ένα χρόνο παντρεύτηκε. Ο γάμος δε κράτησε πολύ. Το 1974 ήταν ήδη χωρισμένη με 2 παιδιά. Έκανε διάφορες δουλειές του ποδιού για να τα βγάλει πέρα, κυρίως ως σερβιτόρα. Στη συνέχεια δούλεψε ώς συνοδός και κατόπιν άρχισε τις φωτογραφήσεις (1976). Διαβάζοντας ένα σύντομο βιογραφικό της, αναρωτιόμουν. 'Ηταν ευτυχισμένη? Η ζωή της ακουγόταν κάπως τραγική πάντως. Βάζω τον εαυτό μου στη θέση της... ένας άντρας με μπυροκοιλιά, που για κάποιο λόγο φύτρωσαν δύο βυζάρες στο στήθος του. Ναι, αυτό θα με έκανε πραγματικά ευτυχή. Γιατί όμως αυτή δεν ήταν. Γιατί δε κλεινόταν σε ένα δωμάτιο να χαϊδεύεται όλη μέρα. Εγώ αυτό θα έκανα. Βασικά, είμαι σε λίγο περίεργη φάση κιόλας. Τώρα είμαι λίγο κουρασμένος, αλλά έχω και μία υπερένταση και δε μπορώ να κοιμηθώ. Τσούζουν και τα μάτια μου...γάμησέ τα... Τέλος πάντων, πίσω στη Mary. Το αιδοίο της ήταν πραγματικός θάμνος, αλλά κάτι τέτοιο ήταν κοντά στα πρότυπα της εποχής οπότε δε πειράζει. Κάτι σαν τη χαίτη που είχαν οι άντρες το 80. Μιλάμε για πολύ τρίχα. Είχε όμως και γλυκό πρόσωπο. Ναι, το είχε αυτό. Αυτά για τη Mary. Καλά να'ναι. Όπου και νά'ναι το κορίτσι...

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Cannibal Corpse: The Bleeding (1994)


Αρχές της δεκαετίας του 90, το death metal είχε πλέον γίνει mainstream στην Αμερική, με ονόματα όπως οι Morbid Angel, Death, Deicide, και οι Obituary. Υπήρχαν όμως και 5 πραγματικά απολίτιστοι τύποι στο χώρο, οι Cannibal Corpse. Πέντε τύποι, ένας και ένας, βγαλμένοι απο serial killer movies. Τραγουδιστής της μπάντας ήταν τότε ο Chris Barnes. Oπως έγραφαν και τα ένθετα βιβλιαράκια με τους στίχους, "O Chris Barnes δε χρησιμοποιεί harmonizer". O Chris ακουγόταν σαν το cookie montster. Βασικά ακουγόταν σα δυνατό φρενάρισμα. Μάλλον όχι, ακουγόταν σαν αμερικάνικος κινητήρας V8 (που χάλασε). Πέρα απο τη φωνή βέβαια και η μουσική ήταν στα ίδια πρότυπα. Ας πούμε πως αν ο Rory Ghallaher ακουγόταν σα ροκ, οι Cannibal ακούγονται σα να σε χτυπάει γορίλας με μία κοτρώνα στο σβέρκο. Ο εν λόγω δίσκος είχε κομματάρες που ακόμα και σήμερα βρίσκουν το δρόμο τους στο live set της μπάντας όπως τα Fucked with a knife, Staring through the eyes of the dead (το video clip έπαιζε συχνά στο Headbangers Ball) και φυσικά το υπέροχο Stripped, Raped and Strangled. Το τελευταίο είχε τους κορυφαίους ανατριχιαστικούς στίχους:

Strangulation caused her death
Just like all the others
Raped before and after death
Stripped, naked, tortured

I come alive in the darkness
Left murdered and nameless
Dead unburied and rotten
Half eaten by insects

Για πολλά χρόνια τα παιδιά μας δε μπορούσαν να παίξουν live ή και να πουλήσουν δίσκους σε μεγάλες αγορές όπως η Γερμανία και η Αυστραλία.

Αυτός έμελλε να είναι ο τελευταίος δίσκος με τον Barnes στα φωνητικά. Από το Vile και μετά ανέλαβε χρέη ο George Fischer, ο οποίος δεν είχε και τεράστιες διαφορές με τον προκάτοχό του. Ο Barnes έχοντας αποχωρήσει για μουσικούς λόγους, εφτιαξε τους Six Feet Under, οι οποίοι αν και είχαν μία σχετική έλλειψη χαρακτήρα στον ήχο τους και απο δίσκο σε δίσκο άλλαζαν στυλ και μέλη, γνώρισαν αρκετά μεγάλη επιτυχία.

Όσο για τους Cannibal Corpse, με επιμονή και υπομονή και μετά από 16 κυκλοφορίες και περιοδείες, άξια κέρδισαν τον τίτλο των βασιλιάδων του Death Metal.